Καλώς ήρθα

Γενάρης του 2007. Απίστευτο κι όμως πρέπει να το αντέξω. Νομίζω πως ήταν χτες που όταν σκεφτόμουν το 2000 μου φαινόταν τόσο μακρινό, που έμοιαζε με επιστημονική φαντασία και το 2007 δεν υπήρχε καν στο γνωστικό μου πεδίο. Ας είναι. Θα συγχωρέσω το τύπο που ξεφυλλίζει τις σελίδες.Έτσι κι αλλιώς και να φωνάξω και να θυμώσω και να κλάψω και να το ρίξω στις γαλιφιές και να τον δωροδοκήσω κι οτιδήποτε να σκεφτώ, δεν πρόκειται να αλλάξω τις συνήθεις αυτού του αγύριστου κεφαλιού. Ετσι θα διαλέξω την μεγαλοθυμία. Ας είναι συχωρεμένος. Ομως κάτι πρέπει να κάνω για να διαφοροποιήσω τούτο το νουμεράκι, 2007, που μπήκε στη ζωή μου απ' όσα άφησα πίσω μου. 55.000.000 μπλόγκερς σ' όλο το κόσμο διαβάζω δεξιά αριστερά και ας ψάξω ρε αδερφέ μήπως και κάτι γίνεται και δεν έχω μυρωδιά. Το πιτσιρίκο να δεις μου λεει ο Πάνος, φίλος καλός και ενημερωμένος, πολύ καλός. "Μα μ' ένα πιτσιρίκο θα ασχολούμαι" σκέφτομαι, αλλά ας του κάνω το χατήρι. Πιτσιρίκος, λοιπόν, αλλά με πολύ μυαλό, διαπιστώνω, όταν επισκέπτομαι το μπλοκ. "Σκέψου να μεγαλώσει κιόλας τι έχει να γίνει" προσθέτω μόνος, γιατί οι μισές σκέψεις μου τη ψιλοδίνουν. Ανεβοκατεβάζω τη μπάρα και χτυπώ με το ποντίκι μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Η ώρα περνά χωρίς να το καταλάβω και να 'μαι και σε ένα μπλογκ μιας γάτας. "Ελεος" σκέφτομαι. "Τόσο πίσω είμαι; Εδώ ακόμη και η γάτες έχουν μπλογκ, κι εγώ δεν ήξερα ούτε ότι υπάρχουν" Και τι γάτα! Μου έκανε συμπαθή ακόμη και το Νίκο Δήμου. Μακάρι να είχα κι εγώ μια τέτοια γάτα. Και με την ευκαιρία πού να βρίσκεται άραγε η γάτα μου, ο Αντώνης, είχε γεννήσει, μου άφησε ένα από τα γατάκια του και εξαφανιστηκε, ελπίζω να γυρίσει, εδώ στα χωράφια που ζω συμβαίνει τακτικά να λείπει για εξερευνήσεις, αλλά τώρα το παρατράβηξε κι ανησυχώ. Τέλος πάντων, αν η γάτα μου είχε το μισό πνεύμα απ' αυτό της γάτας του Δήμου θα μπορούσα να κάνω σουξέ στα μπλογκς. Συνεχίζω το σκάλισμα...πω πω χαμός καλστόβρακα, old boys, τα μυστικά του κόλπου -είναι και γείτονες αυτοί γιατί μιλούν για τον ίδιο κόλπο που ευθύνεται για την υγρασία που έχω στο σπίτι μου καμιά δεκαριά χιλιόμετρα ανατολικότερα- πέστά όλα, πεστα λίγα, άνδρες γυναίκες παιδιά, στα αρματα στα άρματα εμπρός στον αγώνα, ωχ συγνώμη με παραπήρε ο ενθουσιασμός, καλή χρονιά, θα μείνω κι έγώ εδω, πλάκα έχει το πράγμα...αλλά όμως πρέπει να βρω αναγνώστες. Εδώ είναι ο κόμπος. Μαλλον το κόλπο είναι ν' αρχίσω με καμιά διαφήμηση στον extrasporτ, να τους πω ότι είμαι παοκσής κι εχω λύση έτοιμη για το γούμενο και τον προηγούμενο και να τρέξουν να με διαβάσουν και μετά σιγά σιγά να μπαινω στους πιστισρίκους - οι πιτσιρίκοι ειναι του χεριού μου, αφού κοντεύω να ξεχάσω ποιον αιώνα ήμουν κι εγώ ένας απ' αυτούς- και στή γάτα του Δήμου και σε κανέναν άλλο, να χτυπάω καμιά καλή ατακα και ν' αφήνω και την πρόσκληση μου, να επισκεφθούν και το δικό μου τετραδιάκι, είμαι καλός, δεν θα χάσετε και τέτοια...εε σιγά σιγά όλο και κάτι θα μαζέψω, i hope. Αλλά μέχρι τότε ας πάρω το Πάνο ένα τηλέφωνο να μπει να με διαβάσει να μαι σίγουρος ότι δεν έγραψα όλα αυτά για να διαβάσω απλά τις σκέψεις μου. Καλή τύχη Τυχάρπαστε.