Οταν θα 'ρθει να με βρει να είναι σα κύμα αιφνίδιο, που τους αμέριμνους της αμμουδιάς τρομάζει, αλλά μεγάλο, με μιας να με παρασύρει στο σκοτεινό του βυθό και να με παραδώσει στη άχρονη Ατλαντίδα της αιώνιας αφωνίας.
Κάνουν ντόρο τα αιφνίδια και τα μεγάλα, είναι γεγονός. Όμως, κάποιες φορές, τα ανεπαίσθητα και μικρά μας οδηγούν, αργά ίσως, αλλά σταθερά, στην ίδια βυθισμένη Ατλαντίδα...
3 comments:
ε όχι και αφωνίας ακόμα δε ξεκίνησες να μιλάς!
πάντως συνήθως έτσι έρχονται τα ξαφνικά.
σαν αιφνίδια κύματα.
εγώ απλώς σου εύχομαι ναναι απο τα ευχάριστα...
Κάνουν ντόρο τα αιφνίδια και τα μεγάλα, είναι γεγονός. Όμως, κάποιες φορές, τα ανεπαίσθητα και μικρά μας οδηγούν, αργά ίσως, αλλά σταθερά, στην ίδια βυθισμένη Ατλαντίδα...
@jojo
Μπορείς να φωνάζεις άφωνα και να μην ακούγεσαι παρά την φασαρία που σκορπίζεις.
Τα ευχάριστα. Αυτή η αφόρητη καταπίεση της ευτυχίας.
@τίποτα
Καλώς ήλθες. Αργά και σταθερά. Ετσι κι αλλιώς κάποια Ατλαντίδα υπάρχει για τον καθένα
Post a Comment