"Ποιητές, τέκνα του κώδωνος κινδύνου"
Ο ποιητής είναι, εξ ορισμού, ο τέλειος διπλωμάτης, αφού εξωραΐζει, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τη βάρβαρη ανάγκη του να ξεσκίζει ένα μουνί και να το πείθει ότι, τούτο και μόνο τούτο, είναι η πεμπτουσία του σύμπαντος.
11 comments:
...γιατί; δεν είναι;;;
Χαχαχα! Κυνικό σε βρίσκω πάντως... Το να εκφράζουν απλά την ανάγκη τους για ποίηση, δεν παίζει, ε;
κι αν είναι;
Εννοώ αν πράγματι μ΄σα στη βάρβαρη ανάγκη του το πιστεύει, τον κάνει αυτό λιγότερο αληθινό;
@bebelac
ΕΙΝΑΙ, χωρίς αμφιβολία :-)
@sunshine
Και την ανάγκη του για ποίηση, τί την δημιουργεί;;
@herinna
Αν το πιστεύει καιτο ομολογεί, όχι, είναι στο σωστό δρόμο. Αν το πιστεύει και δεν το ομολογεί, όπως συνήθως συμβαίνει, τότε γίνεται λιγότερο αληθινός ως προς τον εαυτό του, μα απ' αυτό φυσικά δεν ζημιώνει ντε και καλά η ποίηση. Αν δεν το ψυχανεμίζεται καν, τότε απλά έχει πρόβλημα και πρέπει να ψαχτεί :-)
Βρε τον ποιητή! Καλά αν το βρει το &*Θ((* , αν δεν το βρει τότε τί κάνει;
@so_far
Και στη μία και στην άλλη περίπτωση κάνει το ίδιο, γράφει ποιήματα.
Η επιθυμία είναι αενάως παρούσα και μερικώς εκπληρούμενη.
Δύσκολος ο δρόμος της ποίησης τελικά. Μου θυμίσατε μερικά "στοιχεία" από τη ζωή του Σεφέρη τώρα ή μήπως του Σικελιανού; Δε θυμάμαι καλά.. ποιανού , αλλά ήταν αποκαλυπτικά για το θέμα που ανόίξατε
http://apotografeio.blogspot.com/ είναι το blog του gelial. Ή αν θέλετε πατήστε στο δικό μου link "Mη γίνει το γραφείο μουσείο" . Καλή σας μέρα
@so_far
Δεν ξέρω για το Σικελιανό, του Σεφέρη όμως ο βίος είναι πολλά αποκαλυπτικός πράγματι. Η Στέρνα του πχ ήταν, κατά τον βιογράφο Ρόντρικ Μπήτον, ένα υπόγειο που χρησιμοποιούσε για ερωτική φωλιά. Οι συμβολισμοί του ποιήματος φυσικά πάμπολοι και ίσως εντελώς ξένοι με την ερωτική στέρνα. (Και φυσικά να μην ξεχνούμε ότι ήταν και διπλωμάτης :-)). Όμως η ποίηση δεν είναι έγκλημα, έτσι το κίνητρο παραμένει αδιάφορο, ευτυχώς.
Ευχαριστώ για την πληροφορία. Ελπίζω ότι ο λίγος χρόνος μου θα βρει τρόπο να χωρέσει κάτι ενδιαφέρον.
Πολύ ωμό....
Ανατρίχιασα..
Post a Comment