Επιθυμία

Το νιώθω. Θα ΄ρθεις μια νύχτα να με βρεις. Σφεντάμια, σημύδες και λεύκες θα σε βλέπουν να βαδίζεις πάνω στην ασημιά λωρίδα που θα χαράζει το φεγγάρι. Θα βαδίσεις το μονοπάτι που οδηγεί στο ξέφωτο με τις μαργαρίτες. Με είδες να τις μαδάω χρόνια ψάχνοντας αυτή που κρύβει το μυστικό σου «Μ’ αγαπά, δε μ’ αγαπά;» μ’ άκουσες να λέω πάλι και πάλι Στο βάθος θα σε καλεί ένα μικρό χρυσοκίτρινο φως. Θα προχωρήσεις αργά, όχι από δισταγμό αλλά από φόβο μήπως άργησες. Πίσω σου, η δροσιά που θα πέφτει ήδη, θα ζωγραφίζει τα ίχνη σου πάνω στη χλόη που θα τσακίζεται από τα βήματά σου. Θα περάσεις από το κατώφλι και θα σταθείς μπροστά σ΄ ένα μικρό γραφείο. Μια φωτογραφία σου θα σου στέλνει ένα χαμόγελο. Μια πένα ανοιχτή θ’ αφήνει το μελάνι της ν’ απλώνεται σα χτυπημένο αίμα πάνω σε μια λευκή σελίδα. Θα διαβάσεις τις λίγες σειρές που είναι γραμμένες. «Το νιώθω θα ‘ρθεις μια νύχτα μα με βρεις. Θ’ ακούω τα βήματά σου να πλησιάζουν ρυθμικά, σαν τη δροσιά που στάζει απ’ τη στέγη στο τσίγκινο πιατάκι του σκύλου. Θα βλέπω τα φεγγάρι απλωμένο στο πρόσωπό σου σα μάσκα ομορφιάς. Τα μαλλιά σου σαν αχτίδες μιας απόκοσμης λάμψης που ποτέ δε βρήκα τη πηγή της. Έπειτα θα στρέψεις το βλέμμα σου και θα με δεις. Καθισμένος σε μια πολυθρόνα στη γωνιά πλάι στο παράθυρο». Θ’ αφήσεις τη σελίδα στο γραφείο, θα στρέψεις το βλέμμα και θα με δεις σε μια πολυθρόνα δίπλα στο παράθυρο. Θα πλησιάσεις. Θ’ απλώσεις το χέρι σου και θ’ αγγίξεις το πρόσωπό μου. Έτσι όπως ονειρευόμουν πάντα, απόδειξη πως αυτό που κάποτε είδα στο βλέμμα σου ήταν αλήθεια. «Ηρθα» θα ψιθυρίσεις. Θα σκύψεις και θα με φιλήσεις στα χείλη. «Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ» θα ψιθυρίσεις. Θ’ ανοίξω τα μάτια και θα χαμογελάσω. Αλλά δεν θα είμαι εκεί. Θα έχω γίνει ένα λευκό σύννεφο, η το κυπαρίσσι που στέκει πίσω από το παράθυρο, ή πάλι εκείνο το αεράκι που σε τύλιγε καθώς πλησίαζες, ή το αστέρι που καταφέρνει να λάμπει παρά το φως του φεγγαριού, ή η μελάνη που είδες να απλώνει σαν αίμα πάνω στη λευκή σελίδα ή μια μαργαρίτα μ’ ένα μόνο πέταλο πάνω στο μίσχο της. Θα βγεις πάλι και θα βαδίσεις προς το ξέφωτο με τις μαργαρίτες. Θα σταθείς εκεί. Ούτε εσύ θυμάσαι ποια κρύβει το μυστικό σου. Εκεί ανάμεσα στις κομμένες θα βρεις μία μ’ ένα μόνο πέταλο απείραχτο στο μίσχο της.
Το νιώθω. Θα ‘ρθεις μια νύχτα να με βρεις. Θ’ ακούω τα βήματά σου να τρίζουν ελαφρά πάνω στη δροσιά της χλόης. Το νιώθω.Όμως εγώ δεν θα υπάρχω πια.