Thursday, January 18, 2007

Μάθημα Βιολογίας

Σκόνη παντού.
Στις καρέκλες, στο γραφείο, στις βιβλιοθήκες.
Παντού.
Και στον αέρα που ανασαίνω.
Τρυπώνει παντού και τρόπος να την αποκλείσεις
Κανένας.
Θάνατος παντού.
Κύτταρα νεκρά.
Υπόμνηση μιας αδήριτης ματαιότητας.
Μοιρα αναπότρεπτη.
Σκόνη.

8 comments:

herinna/ said...

Πιάσε και κανένα ξεσκονόπανο ντε :)
Στο μεταξύ να σε καλωσορίσω κι εγώ στη μπλογκόσφαιρα αν και δεν μπορώ να πω πως είμαι από τις πιο σταθερές παρουσίες. Να σ' ευχαριστήσω για το σχόλιο στο πόστ μου και να σου ευχηθώ η σκόνη, ποτέ να μη φτάσει στα εγκεφαλικά σου κύτταρα, γιατί εκεί κατοικεί όπως φαίνεται ο ήλιος της έμπνευσης.

tyharpastos said...

@Herinna
Σ' ευχαριστώ και για την επίσκεψη και για το καλωσόρισμα. Ούτε κι ο δικός μου χρόνος μοy επιτρέπει πολλά. Εγώ πρέπει να σ' ευχαριστήσω, γιατί το δικό σου ποστ μου έδωσε την ευκαιρία να "παίξω" όπως μου αρέσει. Απ 'ότι διαπίστωσα ο δικός μου ήλιος είναι λιγότερο φωτεινός απ' το δικό σου, αλλά κάποιες φορές μου φτάνει. Να είσαι καλά.

So_Far said...

Ομολογώ ότι η Βιολογία δεν θα περίμενε τέτοιο ποίημα για χάρη της, ούτε ότι θα τη συνέδεαν με τη σκόνη. Όμως να που η ποίηση κάνει τα μικρά και μεγάλα θαύματά της, ακόμα και γι΄αυτή την αυστηρή και τόσο απαιτητική κυρία, τη Βιολογία. Δεν ξέρω αν χρειάζεται ξεσκονόπανο, σίγουρα χρειάζεται νέες και φρέσκιες ιδέες που θα φέρει από το ανοιχτό παράθυρο ο Βαρδάρης αν και όποτε φυσήξει. Την καλημέρα μου.

Παιδίσκη ερωμένη said...

Έρχομαι να συμφωνήσω με την so_far, πως αυτό που χρειάζεται, είναι να ανοίξετε απλά το παράθυρο, να πάρετε μια μεγάλη ανάσα απο Βαρδάρη, και μετά.. φασίνα και χαρά.. ;)

Μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω..
(στις δουλειές .. χιχι)

tyharpastos said...

@so far
@ παιδίσκη
Βρίσκω τη συμβουλή σας ενδιαφέρουσα, πλησιάζω το παράθυρο και το ανοίγω (σίγουρα απαλάσσομαι από τη κάπνα), όμως ο Βαρδάρης πήγε διακοπές φέτος (νομίζω πως φύσηξε για μια μόνο μέρα στα μέσα του Οκτώβρη). Έτσι αρκούμαι στο νοτιά που φυσάει με αρκετή ένταση θυμιζοντας Απρίλη στη καρδιά του χειμώνα. (Ο καιρός βάλθηκε να επιβάλλει την άνοιξη από νωρίς και δυστυχώς το μόνο που καταφέρνει είναι να μας γεμίζει ανησυχία). Θα στήσω καρτέρι όμως και μόλις ο Βαρδάρης γυρίσει θα πάρω μια βαθειά ανάσα.....και μετά φασίνα και χαρά :-)

So_Far said...

Αναμένοντας το Βαρδάρη λοιπόν...

Παιδίσκη ερωμένη said...

Μόλις φυσήξει, ειδοποιήστε με παρακαλώ, να ανέβω μια βολτίτσα κατα κει μεριά....

Anonymous said...

????????