Thursday, February 1, 2007

Μάθημα ανθρωπογνωσίας

Είμαι ένα μικρό παιδί που προσποιείται το μεγάλο για να σας ξεγελά έμαθα τη γλώσσα σας τον τρόπο που μιλάτε που τρώτε που γελάτε κι όταν χρειάζεται μαζί σας τραγουδώ κι ετσι κανείς ποτέ σας δε θα μάθει γιατί μόλις η νύχτα ανοίγει τα φτερά της ή και χωρίς αυτή κάθε φορά που κλείνω τα μάτια χάνεστε με μιας κανείς σας δεν υπάρχει κι η γλώσσα μου γίνεται ξανά ήχοι ανάκατοι χωρίς ειρμό με σύμφωνα πολλά που ο λαιμός σας δε μπορεί να τα προφέρει ή άλλες με φωνήεντα μακρά όπως αυτά που μες στην έκπληξη σας ή στο πόνο σας θυμάστε και προπαντός κανείς σας δε θα μάθει πως κάνω τα χέρια μου πινέλα κι αρχίζω μέσα στη νύχτα να τραβώ γραμμές κόκκινες κίτρινες μαβιές πράσινες γκρίζες και χρυσές ύστερα τις φυσώ και αποκτούν ζωή κινούνται μεγαλώνουν γίνονται θάλασσα βαθειά και στο βυθό της κολυμπώ ξέρετε πως όπως στα όνειρά σας μόνο που το ξεχνάτε το πρωί γιατί στο φως νομίζετε πως ήσαστε σπουδαίοι με δικηγόρους και γιατρούς με δικαστές χρηματιστές παπάδες και πολιτικούς ίππους πολλούς μηχανικούς σινιέ ρουχάκια μυς γυμνασμένους και σκληρούς στήθη και κώλους πλαστικούς και οι γραμμές μου γίνονται ουρανός κι εγώ κάνω τα χέρια μου φτερά και τραγουδώ μαζί με τα πουλιά και σας κοιτώ από ψηλά να μοιάζετε ασήμαντες κουκίδες τόσες πολλές που μουτζουρώνετε τη γη σαν τα σκουπίδια που πετάτε εδώ κι εκεί σαν τους καπνούς που αφήνετε παντού κι είστε πολλοί και τρέχετε σα φοβισμένοι ποντικοί χωρίς να ξέρετε για πού σαν κάτι να σας κυνηγά σπίτια να κτίζετε ψηλά σε θάλασσες και σε βουνά κάτι να ψάχνετε παντού και να ξεχνάτε το παιδί που μέσα σας κουρνιάζει και φτιάχνει μαγικούς βυθούς απέραντους καθάριους ουρανούς δίνει στα χρώματα ζωή και στη ζωή σας τη στιγμή που να χωράει το κάθε τι μα η νύχτα φέρνει την αυγή κι εγώ είμαι ένας από σας που πότε πότε υποκρίνομαι πως τάχα είμαι παιδί να ξεγελώ τη πίκρα μου που είμαι ένας από σας που είμαι ένας από μας.

14 comments:

Τίποτα said...

Μου κόπηκε η ανάσα...

jojo said...

σα χείμαρος ξεχύθηκε αυτό το κείμενό σου,
διαβάστηκε με μιας και σαν να διέγραψε έναν κύκλο, έκλεισε εκεί απ'οπου ξεκίνησε φτιάχνοντας μια ολοκληρωμένη εικόνα...

πολύ ομορφο. μπράβο σου.

jojo said...
This comment has been removed by the author.
tyharpastos said...

@τίποτα
αν ήξερα από πρώτες βοήθειες θα σου έδινα το φιλί της ζωής, αλλά βλέπεις ως παιδί δεν είναι δυνατόν να τις γνωρίζω, ως ένας από μας δε δεν έμαθα, γιατί αφήνομαι στα χέρια των γιατρών -κι αν αποτύχουν δε χάλασε κι ο κόσμος, 7,5 δις είμαστε, ποιος νοιάζεται-.

@Jojo
Καλή μου γειτόνισσα σ' ευχαριστώ γιατι το ύφος του σχολίου σου με πείθει ότι πράγματι σου άρεσε

(Και για τις δυό μια παραίνεση. Διαβάστε οπωσδήποτε το ποστ του άμμου)
:-)

fish eye said...

μου κοπηκε η ανασα..πολυ δυνατο..καλο βραδυ..!!

bebelac said...

σαν παιδί σου χαμογελώ, και ανάβω ένα-ένα τ' αστέρια που έσβησες στο προηγούμενο ποστ σου. Καλημέρα!

tyharpastos said...

Σ ευχαριστώ (δεν έχω και τα γυαλιά μου σήμερα). Είναι ωραίες οι στιγμές που χαμογελάς και δεν "είσαι ένας από μας"
Καλημέρα

Anonymous said...

τα σεβη μου!..υπεροχο:)

tyharpastos said...

anonymous σ' ευχαριστώ

herinna/ said...

Τα κατάφερες παπατρέχα μου να με καθηλώσεις. Εύγε

Παιδίσκη ερωμένη said...

Απίστευτο πως ένα κείμενο χωρίς τελείες, δεν έγινε βαρετό, και με έκανε να θέλω να το διαβάσω όλο..
Δυνατό αλήθεια. Παιδικό.. (χαμόγελο)

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Μονορούφι που λένε.....το διαβασα
Το "ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ" με αποστόμωσε.
Πολύ αληθινό!

tyharpastos said...

@φύρδην-μιγδην
:-)