Συνέχιζε να χιονίζει έξω.
Στεκόμουν στο παράθυρο κι άκουγα το βόμβο των νιφάδων
καθώς η μια πάνω στην άλλη στοιβάζονταν
Σε είδα να 'ρχεσαι
Μια μπλε γραμμή πάνω στο χιόνι
Χαράκωνες το άσπρο και πλησίαζες δίνοντας την αυγή στο βλέμμα μου.
Ένιωσα να μ' αγγίζεις
Έσκυψα να σε φιλήσω
κι έμεινα να κοιτώ το τζάμι που το θάμπωσε η λαχτάρα μου.
Συνέχιζε να χιονίζει έξω.
Μα εσύ ήρθες
Με τον ανοιξιάτικο ουρανό στα μάτια
και το αεράκι του Απρίλη φυλακισμένο στα μαλλιά σου.
Απλωσα το χέρι να σε χαϊδεψω
κι έμεινα να κοιτώ το χνάρι που άφησε το χέρι μου
καθώς χανόσουν στη νύχτα τη λευκή
Μια μπλε γραμμή πάνω στο χιόνι
Ήρθες πάλι απόψε
Γλυκειά της νιότης μου ψευδαίσθηση.
7 comments:
νοσταλγικό, καβαφικό και όχι απαραίτητα ψευδαισθητικό.
Χαράκωνες το άσπρο και πλησίαζες δίνοντας την αυγή στο βλέμμα μου..
πολυ σημαντικο να σου χαριζουν την καθαροτητα της αυγης..κι ας φυγουν..
@bebelac
@με το φεγγάρι αγκαλιά
Καλές μου φίλες τα σχόλια σας, το ένα κατω από το άλλο, μου δημιουργούν μαι ακόμη ψευδαίσθηση. Μια κρέμα (δεν ξέρω πόσους τόνους έφαγα παιδί. Δικό μας το γάλα,βλεπετε)με το φεγγάρι αγκαλιά. :-) Κατά τα άλλα σας ευχαριστώ. (Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι μαθημένος και δυσκολεύομαι λίγο να επεκτείνω μια συζήτηση που γίνεται με κάτι που γράφω. Ελπίζω να τα καταφέρω με το καιρό)
Φευγάτο. Όπως οφείλουν να είναι τα όνειρα.
Πανέμορφο..
Σαν να ήμουν εκεί..
Αλήθεια χιονίζει;
@ Παιδίσκη ερωμένη, θα μπορουσες να είσαι εκεί, μια γλυκειά της νίοτης μου ψευδαίσθηση.
@μαρία αντουανέτα, χιονίζει ναι, τακτικά μάλιστα
Post a Comment