Πασχαλινά

Στις 11.00 ανοιξε ο φουρνος. Προστέθηκε το ρύζι κλπ. Τα ταψιά σκεπάζονται πάλι με τις κεραμίδες. (Ο πρωτότοκος [αδελφός μου] δένει, ο μικρός μου γιος παρακολουθεί)

Λίγα πουρνάρια ακόμη στο φούρνο.

Η θράκα περιμένει.

Οι πλάτες του Επιτίμου που επιστατεί

Ο Επίτιμος, (ο πατέρας μου) στα 81 του σήμερα, παρέδωσε την Προεδρία στον πρωτότοκο αδελφό μου, αφού άσκησε επιτυχώς τα καθήκοντα του για περισσότερα από τριάντα χρόνια

Η σύζυγος του Επιτίμου (μάνα μου φυσικά, ο Επίτιμος με μία πορεύτηκε), στα 74, η το γενικό πρόσταγμα έχουσα, δίνει το ΟΚ για τη συνέχεια (βέβαια δεν επιστατεί μόνο αλλά ξεπατώνεται στη δουλειά μέχρι τη στιγμή του ΟΚ)

Ο πρωτότοκος στην εκτέλεση του καθήκοντος. Τα πρωτοτόκια έχουν και τις δυσκολίες τους.

Το πρώτο ταψί (πέντε θα μπουν συνολικά, παλιότερα έμπαιναν μέχρι εφτά), το δικό μας, θα πάει στο βάθος. (Το μεσημέρι διαπιστώσαμε ότι μερικά κάρβουνα είχαν εισβάλει σε απαγορευμένη περιοχή, αλλά απομακρύνθηκαν επιτυχώς)

Για καλό και για κακό, Πάσχα είναι, κανείς δε ξέρει τι μπορεί να μπει στα μυαλά των αρνιών, όλο Ανέστη και Ανέστη ακούν γύρω τους, ο φούρνος σφραγίζεται. Σε δύο ώρες όλοι εδώ για την παραλαβή.

Για ευνόητους λόγους δεν υπάρχουν φωτογραφίες του περιεχομένου των ταψιών. Θα ζηλεύατε όσο κι αν έχετε φάει.

(Δυο τα ταψιά, δυο τα αρνιά είκοσι αυτοί που τα φάγαμε. Δεν υπάρχει φωτορεπορτάζ γιατί ...έτρωγα)

Για όσους ενδιαφέρονται για το θέμα. Το φαγητό ονομάζεται βουλωτό. Το αρνί ή το κατσίκι γεμίζεται με ρύζι-συκωτάκια κλπ (μη μου ζητάτε συνταγή, δεν τη΄ξέρω, εγώ απλά τα τελευταία σαράντα πέντε χρόνια, με εξαίρεση μία χρονιά μόνο) απλώς το τρώω. Ψήνεται στους παραδοσιακούς φούρνους, όσους σώζονται, και σε όσους κτίστηκαν πρόσφατα σε αυλές. Σε κάθε φούρνο μαζεύονται περισσότεροι, γείτονες ή συγγενείς. Ο φούρνος καίγεται με πουρνάρια από τις 07.00 και γύρω στις εννιά τά ταψιά μπαίνουν στο φούρνο, η πόρτα του οποίου κτίζεται. Σημαντικό να μην παίρνει αέρα γιατί σε διαφορετική περίπτωση, αντί για αρνί υπάρχει περίπτωση το γεύμα να γίνει με τυρί και κόκκινα αυγά. Οι μερακλήδες το στρώνουν και στα τσίπουρα περιμένοντας. Στις 11.00 ανοιγει φούρνος, γυρίζουν τα ψήματα και μπαίνει και το πέριξ ρύζι με τα σχετικά του. Στις 13.00 με 13.30 ανοίγει ο φούρνος, ο καθένας το ταψί του και δρόμο για το τραπέζι. Το ταψί μπαίνει στη μέση του τραπεζιού και γίνεται το έλα να δεις. Συνοδεύεται από τυρί και στραγγιστό γιαούρτι. Γίνονται και σαλάτες, οι οποίες απλώς περιμένουν για να πάνε στα σκουπίδια. Το φαγητό διατηρεί τη μαγεία του και σήμερα, γιατί οι περισσότεροι το κάνουν μόνο το Πάσχα, άντε και μια φορά ακόμη. Πολύ νόστιμο, αλλά για γερα στομάχια. Καλή χώνεψη.