Sunday, April 8, 2007

Πασχαλινά


Στις 11.00 ανοιξε ο φουρνος. Προστέθηκε το ρύζι κλπ. Τα ταψιά σκεπάζονται πάλι με τις κεραμίδες. (Ο πρωτότοκος [αδελφός μου] δένει, ο μικρός μου γιος παρακολουθεί)











Λίγα πουρνάρια ακόμη στο φούρνο.
Η θράκα περιμένει.














Οι πλάτες του Επιτίμου που επιστατεί














Ο Επίτιμος, (ο πατέρας μου) στα 81 του σήμερα, παρέδωσε την Προεδρία στον πρωτότοκο αδελφό μου, αφού άσκησε επιτυχώς τα καθήκοντα του για περισσότερα από τριάντα χρόνια










Η σύζυγος του Επιτίμου (μάνα μου φυσικά, ο Επίτιμος με μία πορεύτηκε), στα 74, η το γενικό πρόσταγμα έχουσα, δίνει το ΟΚ για τη συνέχεια (βέβαια δεν επιστατεί μόνο αλλά ξεπατώνεται στη δουλειά μέχρι τη στιγμή του ΟΚ)











Ο πρωτότοκος στην εκτέλεση του καθήκοντος. Τα πρωτοτόκια έχουν και τις δυσκολίες τους.

Το πρώτο ταψί (πέντε θα μπουν συνολικά, παλιότερα έμπαιναν μέχρι εφτά), το δικό μας, θα πάει στο βάθος. (Το μεσημέρι διαπιστώσαμε ότι μερικά κάρβουνα είχαν εισβάλει σε απαγορευμένη περιοχή, αλλά απομακρύνθηκαν επιτυχώς)






Για καλό και για κακό, Πάσχα είναι, κανείς δε ξέρει τι μπορεί να μπει στα μυαλά των αρνιών, όλο Ανέστη και Ανέστη ακούν γύρω τους, ο φούρνος σφραγίζεται. Σε δύο ώρες όλοι εδώ για την παραλαβή.








Για ευνόητους λόγους δεν υπάρχουν φωτογραφίες του περιεχομένου των ταψιών. Θα ζηλεύατε όσο κι αν έχετε φάει.
(Δυο τα ταψιά, δυο τα αρνιά είκοσι αυτοί που τα φάγαμε. Δεν υπάρχει φωτορεπορτάζ γιατί ...έτρωγα)
Για όσους ενδιαφέρονται για το θέμα. Το φαγητό ονομάζεται βουλωτό. Το αρνί ή το κατσίκι γεμίζεται με ρύζι-συκωτάκια κλπ (μη μου ζητάτε συνταγή, δεν τη΄ξέρω, εγώ απλά τα τελευταία σαράντα πέντε χρόνια, με εξαίρεση μία χρονιά μόνο) απλώς το τρώω. Ψήνεται στους παραδοσιακούς φούρνους, όσους σώζονται, και σε όσους κτίστηκαν πρόσφατα σε αυλές. Σε κάθε φούρνο μαζεύονται περισσότεροι, γείτονες ή συγγενείς. Ο φούρνος καίγεται με πουρνάρια από τις 07.00 και γύρω στις εννιά τά ταψιά μπαίνουν στο φούρνο, η πόρτα του οποίου κτίζεται. Σημαντικό να μην παίρνει αέρα γιατί σε διαφορετική περίπτωση, αντί για αρνί υπάρχει περίπτωση το γεύμα να γίνει με τυρί και κόκκινα αυγά. Οι μερακλήδες το στρώνουν και στα τσίπουρα περιμένοντας. Στις 11.00 ανοιγει φούρνος, γυρίζουν τα ψήματα και μπαίνει και το πέριξ ρύζι με τα σχετικά του. Στις 13.00 με 13.30 ανοίγει ο φούρνος, ο καθένας το ταψί του και δρόμο για το τραπέζι. Το ταψί μπαίνει στη μέση του τραπεζιού και γίνεται το έλα να δεις. Συνοδεύεται από τυρί και στραγγιστό γιαούρτι. Γίνονται και σαλάτες, οι οποίες απλώς περιμένουν για να πάνε στα σκουπίδια. Το φαγητό διατηρεί τη μαγεία του και σήμερα, γιατί οι περισσότεροι το κάνουν μόνο το Πάσχα, άντε και μια φορά ακόμη. Πολύ νόστιμο, αλλά για γερα στομάχια. Καλή χώνεψη.


21 comments:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Πολύ ενθουσιάστηκα με τις εικόνες σου. Και ξέρεις κάτι; Ζήλεψα, παρ΄ότι φάγαμε όλοι μας πολύ σήμερα, γιατί πρόκειται για φαγητό που η συνταγή του μου είναι εντελώς άγνωστη και όπως λες πολύ νόστιμο.
Μου άρεσε δε ιδιαίτερα και η περιγραφή της όλης προετοιμασίας. Α, να 'σαι καλά πολύ ωραίο ποστ. Αθάνατη πατροπαράδοτη Λαμπρή. Να χαίρεσαι και όλη την οικογένεια. Λεβέντες και οι παππούδες σας. Να ζήσετε και του χρόνου!

bebelac said...

Του χρόνου ακόμη καλύτερα-αν γίνεται! Πολλές ευχές!

tyharpastos said...

@φύρδην μίγδην
Το φαγητό είναι απίστευτα νόστιμο.
Σ΄ευχαριστώ για τις ευχές. Να χαίρεσαι τη μεγάλη σου οικογένεια.
Χρόνια Πολλά

@bebelac
Tο φαγητό καλύτερο δε γίνεται. Όλα τα άλλα είναι ανοιχτά.
Χρόνια Πολλά.

Tf said...

Πολύ γέλασα με τις σαλάτες!...χααχαχα...ακριβώς το ίδιο παθαίνουν και στο δικό μας τραπέζι.
Το σκηνικό της προετοιμασίας μαγικά παραδοσιακό.
Εγώ χωνεύω ακόμα... ;-)

Helix Nebulae said...

Να είσαστε όλοι καλά και να γιορτάζετε έτσι κάθε φορά που είσαστε μαζί. Χρόνια πολλά!

Το αρνί δεν το λυπάμαι καθόλου πάντως :)

tyharpastos said...

@tf
Χρόνια Πολλά
:-)

tyharpastos said...

@helix_nebulae

Ούτε κι εγώ το λυπάμαι για να πω την αλήθεια. Ελπίζω ότι δεν θα κατηγορηθούμε για απανθρωπιά. :-)
Χρόνια Πολλά

Αγγελική Στ. said...

Μου θύμισες σκηνές από το χωριό μου.. Την παραδοσιακή όμως αυτή συνταγή δεν την ξέρω και πολύ θα ήθελα να τη δοκιμάσω μια φορά!!

kyriaz said...

Μου θύμισες τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου-όσο ζούσε τρώγαμε σουβλιστό αρνάκι...
Με συγκίνησες.

takis said...

1o μεταπασχαλινό σχόλιο.

Μπορώ να πώ ότι εισαι τυχερός που ακόμα απολαμβάνεις τη παράδοση με τέτοιο τρόπο...
Να είστε όλοι καλά.

Το δικό μου Πάσχα ήταν και αυτό παραδοσιακό στο χωριό του πατέρα μου (που δεν υπάρχει όμως πιά, η μητέρα μου όμως ειναι στην ηλικία του πατέρα σου και πολύ ζωντανή!)με πολύ φαγητό (σούβλα+φούρνο) , κρασί και χορό με συγγενείς..ας πούμε family reunion....

Μόλις χθες γύρισα Αθήνα και ξαναβρίσκω τους ρυθμούς και τους αγαπητούς "άγνωστους" bloggers...

Παιδίσκη ερωμένη said...

Πρώτον, δεν είδαμε εσάς ...
Δεύτερον, μας ανοίξατε την όρεξη..
Και για φαγητό και για να σας δούμε..

Anonymous said...

Τυχάρπαστε, με τις προκλητικές προσκλήσεις που δέχεσαι από παιδίσκες και μη, το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι ένα πάρτι "to know us better" (ως γνωστόν προφέρεται "του νόου ασμπέτα"), με αρνί στη γάστρα, προσδοκίες στη σούβλα και με τις πίκρες και τις μοναξιές δεμένες σ' ένα κοκορέτσι που ελπίζουμε να καεί στο ψήσιμο! Χρόνια Blogά!

tyharpastos said...

@sunsine
Εχεις δυο τρόπους: Ο ένας είναι να 'ρθεις του χρόνου το Πάσχα να σε φιλέψουμε κι ο άλλος να σου πω στη γυναίκα μου να γράψει τη συνταγή και να το ρίξεις στα πειράματα.

tyharpastos said...

@ kyriaz
Δεν ξέρω πως θα ακουστει, αλλά αν το ποστ έγινε αφορμη να ξαναζήσεις τον πατέρα σου τούτες τις μέρες, χαίρομαι. Τούτη η ανάμνηση είναι πάντα μια στιγμή ζωής, έστω κι αν πονάει.

tyharpastos said...

@takis
Καλώς όρισες. Το Πάσχα μας εξακολουθεί να διατηρεί κάτι απ' τα παλιά, έστω και λίγο ξεθυμασμένα. Χαίρομαι που σε βλέπω πάλι, κι απ' ότι καταλαβαίνω πέρασες καλά.
Χρόνια Πολλά με υγεία.

tyharpastos said...

@ παιδίσκη
είμαι ακριβοθώρητος :-)
Η σπάνια ομορφιά μου δημιουργεί τραύματα και μερες που είναι είπα να αποφύγω τις ενοχές.
Οσο για το φαγητό, τούτο λύνεται εύκολα
Χρόνια Πολλά

tyharpastos said...

@σαμμάνε, να πω ότι δεν είναι εξαιρετική η ιδέα σου θα είναι ψέμα, να πώ ότι θα την υλοποιήσω, θα είναι κι αυτό ψέμα, παρόλο που οι προσδοκίες στη σούβλα και οι πίκρες και οι μοναξιές καμένο κοκορέτσι θα ήταν υπέροχο αποτέλεσμα για τυχάρπαστους, τάκηδες και ίσως και σαμμάνους. Ακόμη καλύτερα φυσικά αν το αρνί είναι παιδίσκη βρωσιμη και λαχταριστή και όμορφα ψημένη :-)
Χρόνια Καλά

So_Far said...

Το φαγητό πρέπει να ήταν πεντανόστιμο όπως περιγράφετε την προετοιμασία και το ψήσιμο..
Διαπίστωση: αγαπητέ είστε τυχερός, διότι οι πρωτότοκοι στην οικογένειά σας τραβάνε ζόρια στα μαγειρέματα. Αναλάβατε το καλλιτεχνικό κομμάτι και τα πήγατε εξαιρετικότατα. Πάντα έτσι!

tyharpastos said...

@so_far τα πρωτοτόκια έχουν τα καλά του και τα κακά τους. Εδώ έχουμε κάτι απ' τα κακά. Μπορώ να αναφέρω κι άλλο ένα. Ο δευτρότοκος εγώ στην παδική και εφηβική μου ηλικία, υπήρξα μπακάλης ενώ ο πρωτότοκος της ίδιες ώρες αγρότης. Οσο για το καλλιτεχνικό κομμάτι χαίρομαι αν το αποτέλεσμα ήταν καλό διότι οι σχέσεις μου με την φωτογραφια είναι χειρότερες απ' ότι με την μηχανική και κάθε άλλη φυσική και την ηλεκρολογία (αν δεν είναι σωστός ο όρος ζητώ συγγνωμη κι από σας κι απ' αυτόν)
:-)

So_Far said...

Λέτε να σας κάνουν μήνυση αν δεν το είπατε σωστά; Ξέρετε οι επιστήμες είναι σαν τις τέχνες: πρώτα τις νιώθεις!

Anonymous said...

γιατι?